Hversdagslegur heiladauði

Mið vinnuvika, einhver er að spyrja mig að einhverju, ég lít sljó upp úr símanum, engin viðbrögð, ljósin kveikt en enginn heima, ímynda mér að ef þetta væri spítalaatriði í bíómynd myndi hjartaritslínan mín fletjast út og það myndi heyrast hátt „bííííp“.  Það þarf að endurræsa kerfið, segja; ha? Hafði óvart slökkt á heilanum. Sjálfstýringin eitthvað að bila. Kannski búin...